هوازدایی بر دو اصل علمی استوار است. اولین اصل را می توان با قانون هنری توصیف کرد. قانون هنری بیان می کند که حلالیت گاز در محلول با کاهش فشار جزئی گاز در بالای محلول کاهش می یابد. دومین اصل علمی که بر هوازدایی حاکم است، رابطه بین حلالیت گاز و دما است. به راحتی توضیح داده می شود، حلالیت گاز در یک محلول با افزایش دمای محلول و نزدیک شدن به دمای اشباع کاهش می یابد.
یک دی اریتور از هر دوی این فرآیندهای طبیعی برای حذف اکسیژن محلول، دی اکسید کربن و سایر گازهای غیر قابل تراکم از آب تغذیه دیگ بخار استفاده می کند. آب تغذیه در لایه های نازک در یک اتمسفر بخار اسپری می شود و به آن اجازه می دهد تا به سرعت گرم شود تا اشباع شود. پاشش آب تغذیه در لایه‌های نازک سطح مایع در تماس با بخار را افزایش می‌دهد که منجر به حذف سریع‌تر اکسیژن و کاهش غلظت گاز می‌شود. این فرآیند حلالیت تمام گازهای محلول را کاهش می دهد و آنها را از آب تغذیه حذف می کند. سپس گازهای آزاد شده از دی اریتور خارج می شوند.