برخی از مواد مانند شیشه یا فولاد نیاز به چند مرحله برای افزایش انعطاف پذیری خود دارند. از آنجایی که آون های آزمایشگاهی می توانند ماده را بدون آسیب رساندن به آن گرم و خنک کنند، در صنایع متالورژی یا تجهیزات پزشکی استفاده می شود. موادی که فرآیند بازپخت را طی کردند به راحتی برش داده می شوند و به محصولات مشخص شده مدل می شوند.
آزمایشگاه های علم مواد صنعت داروسازی از آون های آزمایشگاهی استفاده زیادی دارند. فرآیند پخت، ماده را بدون رطوبت زدایی گرم می کند. به عبارت دیگر باعث صرفه جویی در رطوبت ماده می شود.
خشک کردن برای آزمایشگاه های بالینی و بیولوژیکی لازم است تا مواد را با رطوبت زدایی حفظ کنند. آون‌های خلاء و آون‌های هوای اجباری رطوبت را با دقت حذف می‌کنند تا نمونه در دمای پایین‌تر خشک شود، در حالی که اجاق‌های جابجایی گرانشی رطوبت را از طریق جریان هوای سبک‌تر از نمونه‌ها خارج می‌کنند، زیرا این ذرات ظریف احتمال بیشتری دارد که خرد شوند.
پخت یکی دیگر از کاربردهای راحت آون های آزمایشگاهی است. صنایع نیمه هادی و زمینه های علمی که از پلیمر در تحقیقات خود استفاده می کنند از فرآیند پخت سود زیادی می برند. وسیله ای برای ساخت چسب، اپوکسی و انواع ترکیبات پلیمری است. همچنین در سیستم های فضایی به دلیل استحکام پیوند بهتر بین مواد استفاده می شود.
در نهایت، آون های آزمایشگاهی در زمینه پزشکی برای استریل کردن استفاده می شود. حرارت موجود در آون، تجهیزات آزمایشگاهی مورد استفاده برای عملیات و همچنین ظروف شیشه ای را که برای اهداف تحقیقاتی باید تمیز باشند، استریل می کند. درجه حرارت برای استریل کردن حدود 320 درجه فارنهایت است. این روش حداقل 45 دقیقه طول می کشد و پس از آن مواد به تدریج خنک می شوند تا ترک نخورند.