سیستم‌های دیگ آبگرم سنتی که آب سرد ۴۲ درجه فارنهایت تا ۴۴ درجه فارنهایت تولید می‌کنند، در چند ساعت محدود خواهند بود که می‌توانند از 100% صرفه‌جویی در کنار آب استفاده کنند، به‌ویژه زمانی که مهندس رویکرد برج خنک‌کننده سنتی را بین 6 تا 7 درجه فارنهایت تعیین کرده باشد. و به یک مبدل حرارتی صفحه و قاب با رویکرد 1 درجه فارنهایت تا 2 درجه فارنهایت نیاز داشت. این ممکن است سیستم دیگ آبگرم را قادر به کار در حالت اکونومایزر 100% تنها زمانی که دمای لامپ مرطوب در 36 درجه فارنهایت یا کمتر از آن است، داشته باشد. یک رویکرد سنتی طراحی دیگ آبگرم در یک ساختمان با بارهای داخلی بالا، مانند یک ساختمان اداری، درصد کمی از ساعات کاری را به همراه دارد که می‌تواند برای حالت اکونومایزر 100% استفاده شود.
اگرچه هزینه برج خنک کننده با کاهش رویکرد برج خنک کننده افزایش می یابد، هر تیم پروژه باید تجزیه و تحلیل سود هزینه را برای انتخاب برج های نزدیک در محدوده 2 درجه فارنهایت تا 3 درجه فارنهایت ارزیابی کند. این باعث افزایش تعداد ساعات کامل اکونومایزر می شود و باعث کاهش بیشتر ساعات کار بر روی چیلرها و مصرف انرژی مربوط به آنها می شود.از آنجایی که سیستم‌های تابشی، پرتوهای خنک‌شده و فن‌کویل‌های دیگ آبگرم فقط برای خنک‌سازی معقول طراحی شده‌اند، به آب سرد با دمای پایین نیاز ندارند و در واقع دمای آب سرد را که می‌تواند منجر به تراکم شود، نمی‌خواهند. بنابراین، دمای آب سرد بالا ایده آل است. این افزایش دمای آب منبع، ساعات در دسترس را برای اکونومایزر 100% کنار آب به میزان زیادی افزایش می‌دهد، و ساعات اکونومایزر را با رویکرد سنتی برج خنک‌کننده نشان می‌دهد.
هنگامی که این سیستم‌ها را با برج‌های نزدیک به هم جفت می‌کنید، می‌توانید شاهد افزایش چشمگیر ساعت‌های حالت اکونومایزر کامل باشید.